สวนยางพารา 1 ปีผ่านไปไวเหมือนกันนะเนี่ย !
เข้าสู่ฤดูฝนอีกครั้ง ปีนี้ฝนตกน้อยกว่าที่คาดหวังไว้แต่ก็ยังดีที่ได้น้ำหยดช่วยชีวิต หน้าแล้งที่ผ่านมาที่สวนแล้งมากจนต้นไม้ต้นหญ้าแห้งตายกันหมด พืชผักที่ปลูกไว้ริมรั้วเหลือรอดมาถึงหน้าฝนเพียงไม่กี่ต้น แม้แต่ต้นไผ่ที่ตั้งใจปลูกไว้เป็นแนวกันลมก็ยืนต้นตายไปแทบไม่เหลือ
เขตอับฝน เพิ่งรู้ว่ามันเป็นอย่างนี้นี่เอง เดือนมิถุนายน กรกฎาคม บริเวณใกล้เคียงอย่างจอมทอง สันป่าตอง หางดง ต่างก็มีฝนตกแทบทุกวันเหมือนฟ้ารั่ว แต่สำหรับที่นี่แม้จะมีเมฆฝนก่อตัวอยู่แทบทุกวัน แต่ก็ได้แต่มองก้อนเมฆสีดำเหล่านั้นค่อยๆถูกลมพัดไปตกที่อื่นทุกครั้งไป มีบ้างบางวันที่มีละอองฝนปรอยๆ ตกลงมาบ้าง คล้ายๆกับพ่นสเปรย์ฉีดน้ำลงมาแต่ไม่พอทำให้พื้นดินได้ชุ่มน้ำเลย
ช่วงนี้ข่าวพายุเข้าที่เวียดนามบ้าง เข้าลาวและพม่าบ้าง พยากรณ์อากาศก็ประกาศเตือนพายุฝนกระหน่ำภาคเหนือบ้าง ฝนตกหนักที่เชียงใหม่บ้าง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าฝนจะตกหนักที่ดอยหล่อซะที
ตอนนี้เข้าสู่เดือนสิงหาคม เริ่มมีฝนตกลงมาบ้างแล้ว แต่ก็เริ่มพบปัญหาอีกอย่างหนึ่งนั่นก็คือ นับวันยิ่งรู้สึกว่าต้นยางพาราเริ่มสูงชะลูดเกินไปรึเปล่านะ ต้นยางพาราหลายๆต้นในสวน เริ่มสูงเกินสามเมตรและลำต้นส่วนที่เป็นสีน้ำตาลเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนมากจะสูงกว่าระดับศรีษะแล้วด้วย แต่ต้นยางพาราหลายๆต้น กลับยังไม่แตกกิ่งสร้างทรงพุ่ม ได้โทรปรึกษากับทาง สกย. ได้คำตอบว่าไม่ต้องกังวลเดี๋ยวเข้าปีที่สองปีที่สามก็จะแตกกิ่งเอง แต่ยายผมบอกว่า รอไปอีกปีสองปีมันไม่แตกกิ่งอยู่บนปลายฟ้าโน่นเลยเหรอ !
...555 จริงๆ ในใจผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน.